4 maja 1944 roku ma miejsce premiera filmu z wytwórni Metro-Goldwyn-Meyer pt. „Gaslight” (w polskiej wersji tytuł brzmi „Gasnący płomień”), w reżyserii George’a Cukora. Scenariusz autorstwa Johna van Drutena i Waltera Reischa powstał na podstawie sztuki teatralnej Patricka Hamiltona. Ekranizacja zdobyła 2 statuetki Oscara w kategoriach: Najlepsza aktorka pierwszoplanowa – dla Ingrid Bergman, oraz Najlepsza scenografia w filmie czarno-białym.
Akcja rozgrywa się głównie w stolicy wiktoriańskiej Anglii. Film rozpoczyna się w momencie, gdy młoda dziewczyna Paula Alquist opuszcza dom w Londynie, w którym ktoś zamordował jej ciotkę. Krewna opiekowała się swoją siostrzenicą w zastępstwie jej nieżyjących rodziców. Paula przeprowadza się do Włoch, gdzie bierze lekcje śpiewu, by pójść w ślady swojej ciotki – słynnej śpiewaczki operowej. W tym czasie zakochuje się w swoim akompaniatorze Gregorym Antonie. Pianista wkrótce oświadcza się jej. Paula decyduje się przerwać naukę i poślubić Gregory’ego. Narzeczony proponuje dziewczynie, by zamieszkali po ślubie w Londynie, w domu jej zamordowanej krewnej. Paula początkowo się temu sprzeciwia, tłumacząc to traumą związaną z zabójstwem ciotki, ale pod wpływem perswazji swego przyszłego męża ostatecznie się zgadza, mając przy tym nadzieję na przezwyciężenie urazu z przeszłości. Gdy już jako małżeństwo wprowadzają się do domu z mroczną historią, Paula zauważa, że w budynku zachodzą dziwne zjawiska, których nie jest w stanie wyjaśnić w racjonalny sposób. Jej mąż sugeruje, że to tylko jej urojenia.
Od tytułu filmu pochodzi termin ze słownika psychologii – „gaslighting”, oznaczający specyficzny schemat manipulacji. Ów schemat omawia Przemysław Bagiński w pierwszym odcinku podcastu „Leksykon manipulacji”. Cały cykl dostępny jest na kanale Alter-Historia na platformie YouTube. Zapraszamy do słuchania!